برآورد نسبت خطر با استفاده از روش رگرسیون پواسون تغییریافته در مطالعات کوهورت با پیامد دو حالتی

مقدمه: نسبت خطر معمولاً یکی از پارامترهای مورد علاقه محققان در مطالعات پزشکی و اپیدمیولوژیک است. استفاده از مدل رگرسیون پواسون یکی از راه های برآورد مستقیم نسبت خطر است. استفاده از این مدل برای تجزیه و تحلیل داده های با پیامد دو حالتی سبب می شود واریانس نسبت خطر بیش برآورد شود. به عبارتی حدود اطمینان های محاسبه شده محافظه کارانه خواهد بود. در مقاله حاضر برای رفع این مشکل، روشی به نام رگرسیون پواسون تغییریافته شرح داده شده است. روش کـار: برای شرح روش رگرسیون پواسون تغییر یافته از یک جدول توافقی 22 استفاده شده و محاسبات ساده برآورد واریانس انجام شده است. همچنین با ذکر یک مثال واقعی که بر اساس قسمتی از داده های مطالعه عوامل پیشگویی کننده بیماری عروق کرونر است، دو روش رگرسیون پواسون معمول و تغییریافته به داده ها برازش شده و نتایج با یکدیگر مقایسه شده اند. یافته ها: پس از برازش مدل های رگرسیون پواسون معمول و تغییریافته، نسبت خطر برای متغیر سابقه چربی بالا، 68/1 برآورد گردید. فواصل اطمینان 95% برای نسبت خطر بر اساس این دو مدل به ترتیب 82/2-005/1 و 68/2-05/1 به دست آمد. فاصله اطمینان محاسبه شده بر اساس رگرسیون پواسون تغییریافته 10% کوتاه تر بود. نتیجه گیری: استفاده از رگرسیون پواسون تغییریافته در مقایسه با رگرسیون پواسون معمولی در مطالعات کوهورت با پیامد دو حالتی، واریانس نسبت خطر را کمتر خواهد کرد و دقت برآورد را بالا خواهد برد. این روش ممکن است در مورد متغیرهایی که در مرز معناداری آماری قرار دارند، نتایج متفاوتی با پواسون معمولی داشته باشد.